مقدمه: مهارکننده های آلفا آمیلازهای پستانداران به عنوان داروهایی برای دیابت و چاقی بطور وسیعی مورد استفاده قرار می گیرند. اما گزارش های معدودی در مورد فعال سازی آنزیم، که می تواند در این بیماری ها مضر باشند وجود دارد. در این جا، اثر ترکیبات مشتق از پورین روی آلفا آمیلاز پانکراس خوک (به عنوان مدل آنزیم انسانی) بررسی شده است.روش ها: تاثیر ترکیبات پورینی بر فعالیت آنزیم در حضور سوبسترای طبیعی، نشاسته و یک سوبسترای صناعی، 4- نیتروفنیل آلفا- دی- مالتوهگزائوزاید بررسی شد. جهت یافتن جایگاه احتمالی برهم کنش این ترکیبات با آنزیم از روش داکینگ (مدل سازی مولکولی) استفاده شد.یافته ها: مشتقات متیل گزانتین 20 تا 30 درصد فعالیت آنزیم را افزایش دادند. اثر فعال سازی مستقل از غلظت است و در دامنه 10 تا 100 میکرومولار این ترکیبات دیده می شود. با بررسی های جای گیری، مشخص می شود که احتمالا یک جایگاه تنظیم فعالیت مستقل از نواحی اتصال ثانویه گزارش شده پیشین، در ساختار آنزیم وجود دارد.نتیجه گیری: می توان پیشنهاد کرد که افزایش قندخون دیده شده در نتیجه مصرف کافئین ممکن است تا حدودی مربوط به اثر فعال کنندگی این ترکیب بر آنزیم باشد. وجود یک ناحیه احتمالی تنظیم فعالیت در آنزیم امکان در نظر گرفتن این ناحیه را برای مطالعات بعدی فراهم می کند.

سابقه و هدف: زهر مار جعفری (Echis carinatus) مخلوط پیچیده ای از مواد سمی است. این زهر شامل متالوپروتئازهایی است، که فعال کننده قوی پروترومبین هستند. این ترکیبات بر سیستم انعقاد خون اثر دارند و باعث ایجاد لخته خون می شوند. در این مطالعه، مکانیسم اثر سم مار جعفری ایرانی روی پروتئین های پلاسمای انسان (پروترومبین یا فیبرینوژن) و اثر انعقادی آن مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این مطالعه، بررسی خاصیت انعقادی مار جعفری ایرانی و اثرات آن در انعقاد خون و خالص سازی عامل موثر در انعقاد بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، زهر خام از گونه مار جعفری ایرانی انتخاب شد. فعال کننده پروترومبین از زهر خام این مار با ترکیبی از روش های کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون، تعویض یونی و HPLC فاز معکوس، خالص شد. نمونه خون از 20 فرد سالم گرفته شد و برای آزمایش های PT و FT مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: سم خام مار جعفری ایرانی باعث تسریع انعقاد خون شد به طوری که در غلظت زهر1 mg/mL ، لخته در 0.64±8.6 ثانیه در مقایسه با پلاسمای شاهد (0.59±13.4 ثانیه) تشکیل شد.نتیجه گیری: زهر مار جعفری ایرانی شامل فاکتورهای انعقادی است. به نظر می رسد فراکسیون تخلیص شده از مار جعفری ایرانی شبیه به پروتئین انعقادی باشد، که قادر به تسریع انعقاد خون انسان در شرایط آزمایشگاهی است.

آنزیم پراکسیداز (EC 1.11.1.7) جزء پروتئین های هم دار می باشد که وظیفه اصلی آن ها اکسیداسیون سوبستراهای مختلف با استفاده از پراکسید هیدروژن می باشد. به دلیل نقش این آنزیم در حذف رادیکال های آزاد و بالا بودن قدرت کاتالیتیکی کاربرد وسیعی در صنعت پزشکی و عرصه بیوشیمی دارد. هدف از این تحقیق، بررسی اثر برخی داروهای فشار خون موجود که توسط متخصص به بیماران تجویز می شوند و از طریق مکانسیم های مختلف عمل می کنند روی آنزیم پراکسیداز می باشد. در عمل، ابتدا فعالیت آنزیم پراکسیداز در حضور غلظت های مختلف داروهای مورد نظر، آتنولول، لوزارتان و کاپتوپریل، بررسی و درصد فعالیت آنزیم مشخص گردید. نتایج نشان دادند که آتنونول به عنوان فعال کننده پراکسیداز عمل می کند، در حالی که لوزارتان و کاپتوپریل نقش باز دارنده را برای این آنزیم دارند. سپس با تغییر دادن غلظت یکی از سوبستراها در حضور غلظت IC50 این ترکیبات فعالیت آنزیم اندازه گیری و مقادیر Km وVmax  آن ها محاسبه شد. از طرفی، میزان برگشت پذیری واکنش نیز با استفاده از روش دیالیز بررسی و اثبات گردید. نتایج این بخش نشان دادند که مهار و یا فعال شدن آنزیم پراکسیداز توسط هر سه داروی فوق از نوع برگشت پذیر است.

سابقه و هدف: آدنوزین دآمیناز (Adenosine deaminase, ADA) یک آنزیم کاتابولیک پورین می باشد که آدنوزین و '2-داکسی آدنوزین را به طور برگشت ناپذیر دآمینه می کند.ADA  در رشد سیستم ایمنی دخالت داشته در فرایند التهاب نیز درگیر است. در این پژوهش اثر تقویت کنندگی سه دوز متفاوت ایبوپروفن به عنوان یکی از داروهای ضد التهاب بر فعالیت این آنزیم در دماهای فیزیولوژیک و پاتولوژیک بررسی شده است.مواد و روش ها: فعالیت آدنوزین دآمیناز در دو دمای 37 و 42 درجه در حضور و عدم حضور دارو از طریق اسپکترومتری در طول موج 265 nm سنجش شد.یافته ها: دوز بالا و پایین ایبوپروفن در دمای 37 درجه اثر فعال کنندگی بر آنزیم داشته، حساسیت آنزیم به اثر سوبسترا را تعدیل می کند. هم چنین از یک طرف اثر ضد التهابی آدنوزین با کاهش غلظت آن را کاهش داده و از طرف دیگر بر سیستم ایمنی اثر مثبتی را اعمال می کند. دمای 42 درجه اثر تقویت فعالیت آنزیم توسط ایبوپروفن را کاهش داده و ایبوپروفن در این دما اثر دما بر وابستگی فعالیت آنزیم به سوبسترایش را نیز تعدیل می کند. اثرات ایبوپروفن بر سیستم ایمنی و ضد التهاب بودن آدنوزین در 42 درجه کم تر است.نتیجه گیری: ایبوپروفن یک فعال کننده قطعی برای آدنوزین دآمیناز بوده در نتیجه برای شرایط نقص ایمنی می تواند مفید باشد. این دارو با توجه به فقدان فعال کننده تاکنون برای این آنزیم اهمیت دارد. ایبوپروفن اثر ضد التهابی آدنوزین را کم رنگ می کند. آزمایشات in vivo در مطالعات بعدی مورد نیاز است.

مقدمه: زرشک دارای ترکیبات زیست فعال با خواص دارویی و درمانی می باشد. با توجه تغییرات نامطلوب آنزیم های کبدی به دنبال فعالیت خسته کننده، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر مصرف آب زرشک بر سطح سرمی آنزیم های کبدی آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) پیرو یک جلسه فعالیت خسته کننده در دختران فعال انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1396 بر روی 20 دختر فعال در مشهد انجام شد. افراد به دو گروه 10 نفره مکمل و دارونما تقسیم شدند. پس از مکمل دهی 2 هفته ای (250 میلی لیتر آب زرشک و دارونما)، آزمودنی ها در یک فعالیت خسته کننده شرکت نمودند. تغییرات آنزیم های کبدی مورد مطالعه (AST، ALP، ALT) طی سه مرحله (حالت پایه، پس از دوره مکمل دهی، پس از فعالیت ورزشی) اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و Excel (2010) و آزمون های تی تست مستقل، آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرّر و آزمون تعقیبی بانفرونی صورت گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: مصرف آب زرشک باعث کاهش معنادار آنزیم های AST (021/0=p)، ALP (018/0=p) و ALT (014/0=p) در گروه مکمل شد و فعالیت خسته کننده باعث افزایش معنادار هر سه آنزیم در دو گروه شد، این در حالی بود که دامنه تغییرات هر سه آنزیم AST (021/0=p)، ALP (019/0=p) و ALT (012/0=p) بلافاصله پس از فعالیت در گروه مصرف کننده آب زرشک به طور معناداری کمتر از گروه دارونما بود و مصرف آب زرشک توانسته بود به طور معناداری از افزایش مقادیر AST، ALP و ALT بلافاصله پس از فعالیت خسته کننده ممانعت کند. نتیجه گیری: مکمل دهی آب زرشک می تواند از افزایش فیزیولوژیکی آنزیم های کبدی ناشی از فعالیت خسته کننده در دختران فعال پیش گیری کند و نقش مهمی در تغییرات مطلوب آنزیم های کبدی داشته باشد.

هدف: طراحی و تهیه سازه ژنی مناسب و انتقال آن به گیاه توتون و بررسی گیاهان تراریخت حاصله بوده است.مواد و روش ها: سازه اختصاصی بذر حاوی پیشبرنده Napin، توالی W ، ژن GUS و توالی SAR در پلاسمید pBI121 طراحی و تهیه و در باکتری E. coli تکثیر شد. ریزنمونه های برگی توتون با آگروباکتریوم سویه LBA4404 به روش استاندارد تلقیح شدند. گزینش جوانه های باززایی شده در محیط انتخابی (شامل MS، 25 mg/l, NAA 0.1 mg/l کانامایسین، 200 mg/l سفوتاکسیم) انجام شد. آنالیز گیاهان تراریخت با PCR، RT-PCR و آزمون هیستوشیمیایی انجام شد.نتایج: بررسی مولکولی گیاهان باززایی شده با PCR و آغازگرهای اختصاصی ژن های nptII و GUS نشان دهنده انتقال این ژن ها به گیاه چه های باززایی شده بود. نتایج RT-PCR نشان داد که نسخه برداری از ژن nptII در هر دو بافت برگ و بذر صورت می گیرد در حالیکه نسخه برداری از ژن GUS تنها در بذر صورت می گیرد. با توجه به اینکه پیشبرنده NOS (کنترل کننده ژن nptII) عمومی و Napin (کنترل کننده ژن GUS) یک پیشبرنده اختصاصی بذر می باشد، این نتیجه مورد انتظار بود. در نهایت با استفاده از SDS-PAGE و آزمون هیستوشیمیایی، تولید و فعالیت آنزیم بتا-گلوکورونیداز در بذر گیاهان تراریخت تائید شد.نتیجه گیری: نتایج مناسب بودن سازه ژنی طراحی شده را نشان داد، چرا که پیشبرنده Napin به خوبی موجب بیان اختصاصی ژن GUS در بذر شده و توالی امگا نیز در افزایش بیان تراژن موثر بوده است. در ادامه کار می توان این سازه را با جایگزینی ژن های ارزشمند با ژن GUSبرای تولید پروتئینهای نوترکیب استفاده نمود.

مقدمه: بیماری دیابت یک معضل عمده و تهدید کننده سلامتی انسان می باشد که شیوع آن به طور هشدار دهنده ای در حال افزایش است. در این بیماری قند خون و به دنبال آن چربی خون افزایش می یابد. آنزیم گلوتامات دهیدروژناز (GDH) Glutamate Dehydrogenase موجب افزایش ترشح انسولین می شود. لذا مهار کننده های این آنزیم شامل بیتیونول (Bithionol)، سولوکتیدیل (Suloctidil)، و همچنین لوسین (L-Leucine) به عنوان فعال کننده آنزیم GDH می توانند تاثیراتی بر ترشح انسولین داشته باشند. در مطالعه حاضر تاثیر این عوامل بر میزان ترشح انسولین و مقدار قند و لیپیدهای خون مورد بررسی قرار گرفته است.روش ها: رت ها در دو گروه غیردیابتی و دیابتی (تزریق درون صفاقی آلوکسان با دوز 150 mg/kg) تقسیم شدند. در هر گروه سه دسته برای دریافت ترکیب مورد نظر قرار گرفتند. بیتیونول با دوز 10 mg/kg، سولوکتیدیل و لوسین هر کدام 20 mg/kg به صورت گاواژ به رت ها داده شد. این تیمار 30 روز ادامه یافت و در طول تیمار پارامترهای گلوکز خون به صورت هفتگی و میزان مصرف آب و میزان ادرار به صورت روزانه اندازه گیری شد. میزان هورمون انسولین (توسط کیت انسولین رت ALPCO) و فاکتورهای کلسترول، تری گلیسرید، LDL و HDL (توسط کیت پارس آزمون) پس از دوره تیمار ثبت گردید. در پایان جهت بررسی های هیستولوژیکی از پانکراس موش ها مقاطع بافتی تهیه شد.یافته ها: نتایج نشان دادند ترکیب بیتیونول موجب کاهش معناداری (p<0.001) در میزان گلوکز خون و آب و ادرار و میزان تری گلیسرید در گروه تجربی دیابتی 1 نسبت به گروه شم گردید. ترکیبات سولوکتیدیل و لوسین در گروه تجربی دیابتی نسبت به گروه شم موجب کاهش میزان آب و ادرار (p<0.001) و همین طور کاهش میزان LDL (p<0.001) شدند. همچنین لوسین باعث افزایش (p<0.05) تری گلیسرید در گروه تجربی دیابتی 3 گردید. نتایج هیستولوژیکی اندکی بهبود را در گروه های تجربی دیابتی نسبت به گروه شم دیابتی نشان دادند.نتیجه گیری: ترکیبات به کار رفته در این پژوهش، نیازمند تحقیقات بیشتری جهت روشن شدن سازوکار عمل آنها می باشد.

مقدمه: دیابت یک سندرم متابولیکی است که با افزایش قند خون مشخص می شود. آنزیم های آلفاگلوگوزیداز که در میان پرزهای روده کوچک قرار دارند مسوول هیدرولیز کربوهیدرات ها هستند. هدف این تحقیق ارزیابی بیوانفورماتیک ترکیبات فعال گیاه شنبلیله در سرکوب آنزیم آلفاگلوکوزیداز است. روش ها: این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی صورت گرفت. بدین منظور، ابتدا مهم ترین ترکیبات جداشده ی شنبلیله از پایگاه داده ای PubChem دانلود شدند و سپس فایل مربوط به آنزیم آلفاگلوکوزیداز از پایگاه PDB دریافت شد. کلاس سمیت ترکیبات و قوانین لیپینسکی ترتیب توسط Toxtree & Protox II و سرور Swiss ADME پیش بینی شدند. در پایان، داکینگ مولکولی و برهم کنش آنزیم با ترکیبات موجود در شنبلیله توسط AutoDock Tools 1. 5. 6 و Molegro Virtual Docker 6. 0 صورت گرفت. هم چنین آنالیز نتایج مربوط به اینتراکشن ها با دو نرم افزار Discovery Studio 3. 5 و Ligplot 2. 1 صورت گرفت. یافته ها: نتایج مشخص کرد که همه ترکیبات انتخاب شده در شنبلیله با پیروی از قانون لیپینسکی، انرژی اتصال مناسب و نداشتن سمیت گزینه های مناسبی در مهار آنزیم آلفاگلوکوزیداز هستند. اما از میان این ترکیبات، ترکیب Vitexin با 8/4-کیلوکالری بر مول کم ترین انرژی اتصال و بیش ترین اثر مهاری را بر آنزیم آلفاگلوکوزیداز داشت. این ترکیب هم چنین انرژی اتصال منفی تری نسبت به مهارکننده استاندارد (ووگلیبوز) داشتند. نتیجه گیری: از نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که از میان مهم ترین ترکیبات موجود در شنبلیله، ترکیب Vitexin به دلیل ایجاد برهم کنش هیدروژنی و هیدروفوبی بیش تر با آمینواسیدهای جایگاه فعال آنزیم آلفاگلوکوزیداز، مهارکننده قوی تری محسوب می شود.

هدف از این مقاله تحلیل درآمدهای نفتی و مالیاتی در اقتصاد ایران است. بدین منظور، با استفاده از رویکرد تعادل عمومی پویای تصادفی، یک الگو برای اقتصاد صادرکننده نفت شبیه سازی گردید. در بخش منابع درآمدی دولت، سعی شد تا با وارد کردن درآمدهای نفتی و مالیاتی در مدل، وجود راهکارهای لازم جهت برطرف کردن خلاء های موجود در ساختار نظام مالیاتی مورد بررسی قرار گیرد. تخمین پارامترهای مدل بر اساس روش بیزین و با استفاده از نرم افزار داینر (Dynare) تحت نرم افزار متلب (MATLAB) بر اساس روش مونت کارلو با زنجیره مارکوف در قالب الگوریتم متروپلیس-هستینگز و با استفاده از داده های تعدیل فصلی دوره زمانی 96-1368 انجام گرفت. به منظور تحلیل شوک، دو سناریو طراحی شد. در سناریو اول، فرض شد که دولت درآمد نفتی دارد و تمامی درآمدهای نفتی توسط دولت خرج می شود و دولت اتکایی به درآمد مالیاتی ندارد. در سناریو دوم، فرض می شود که 40 درصد از درآمدهای نفتی دولت به صندوق توسعه تزریق شده و درصدی از آن به عنوان تسهیلات به بخش های تولیدی تخصیص پیدا کرده و دولت با اتکا بیشتر به انواع درآمدهای مالیاتی هزینه های خود را تأمین می کند. نتایج بیانگر این می باشد که شوک مالیاتی و نفتی، یعنی کاهش وابستگی به نفت و اتکا به درآمدهای مالیاتی در کوتاه مدت تأثیر منفی بر متغیرهای کلان اقتصادی دارد اما در بلند مدت، با افزایش درآمدهای مالیاتی میزان تولید و به تبع آن، سرمایه گذاری، مصرف، اشتغال در اقتصاد افزایش یافته است.

زمینه و هدف: اکسیم ها به عنوان فعال کننده های مجدد آنزیم استیل کولین استراز (AChE) برای درمان مسمومیت ترکیبات ارگانوفسفره (OPCs) توسعه یافته اند. آن ها همچنین به جایگاه فعال آنزیم (AChE) متصل شده و به عنوان مهارکننده های برگشت پذیر عمل می کنند. ترکیبات ارگانوفسفره (OPCs) مانند سومان، سارین به عنوان عوامل عصبی به طور برگشت ناپذیر با استیل کولین استراز واکنش می دهند. در این تحقیق، طراحی و مطالعات داکینگ روی تعدادی از مشتقات جدید پرالیدوکسیم با اثر فعال سازی مجدد آنزیم استیل کولین استراز انجام و سپس خطر سمیت آن ها ارزیابی شد. مواد و روش ها: این پژوهش به شیوه توصیفی – تحلیلی انجام شد. برای بررسی نحوه اتصال مشتقات جدید پرالیدوکسیم به جایگاه فعال آنزیم، در ابتدا ساختار شیمیایی ترکیبات با استفاده از نرم افزار 14. 0ChemBioDraw Ultra ترسیم شد. سپس به منظور بهینه سازی انرژی، به نرم افزار Hyperchem انتقال یافت. مطالعات داکینگ به وسیله نرم افزار Auto Dock-Vina-1-1-2-win32. msi انجام گرفت و نتایج با استفاده از نرم افزار Molegro مورد آنالیز قرار گرفت. در مرحله نهایی ارزیابی خطر سمیت ترکیبات به وسیله برنامه OSIRIS انجام گردید. • بر اساس نتایج به دست آمده از مطالعات داکینگ مهم ترین پیوندهای درگیر در اتصال دارو با گیرنده، پیوند هیدروژنی و اتصالات هیدروفوبیک می باشند. در میان تمام ترکیبات موردمطالعه، بهترین نتایج داکینگ مربوط به ترکیب شماره 9 (ترکیب حاوی 4-متیل بنزیل) است. در حقیقت این ترکیب با منفی ترین سطح انرژی اتصال (14/11-کیلوکالری برمول) تمایل بیشتری برای اتصال به آمینواسیدهای کلیدی جایگاه فعال آنزیم استیل کولین استراز دارد. • در پایان با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعات داکینگ و ارزیابی خطر سمیت، می توان نتیجه گرفت که ترکیب شماره 9 (ترکیب حاوی 4-متیل بنزیل) در مقایسه با ترکیب مرجع پرالیدوکسیم می تواند به عنوان فعال کننده مجدد آنزیم استیل کولین استراز مطرح شود.